- Бозӣ бояд хуб ҷараён гирад, рақиб дастаи пурқувват аст, дар ҳайати худ   легионерҳои зиёд дорад. Бачаҳо аз нокомӣ дар бозии аввал баромаданд. Мо бо тамоми масъулият ба бозӣ омодагӣ мебинем.

Мо барои мухлисон бозӣ мекунем, онҳо бо умеди тамошои бозиҳои хуб ва лаззат бурдан аз бозиҳо ба варзишгоҳ меоянд. Умедворем, ки мо онҳоро фардо шод карда хоҳем кард.

Пеши даста вазифаи баромадан аз гурӯҳ гузошта шудааст, ҳамаи мо мехоҳем ба ин ҳадаф бирасем. Мо ҳама сайъу кушиши худро ба харҷ медиҳем, то  сазовори боварӣ бошем.